Em Mirin Birakoo... (Ji Bo Bîranîna Helebçeyê!)
Em ketin ber xezeba felekê...
Mirina bêbav, kirasê xwe li bihara rengîn kiribû....
Strana me li ber deriyê Xeyalistanê nîvco ma...
Qirik li me bû pira selatê...
Erê birakoo, em mirin...
Xwedayan jî awir ji me vedabû...
Qêrîna zarokan dibû gilokên mirinê...
Taviya biharê jî negihîşt hawara me...
Gulî û keziyên me ketin ser kuç û kevirên bêbext...
Erê birakoo, em mirin...
Bedena me ji axa bêmirad re bû nameyek...
Gopalên kalan teşiyên pîran, bûn kêlên dilê me...
Nefesa me li ber bêhna nêrgizan çikiya...
Deşt û mêrg bûn goristanên xweziyên me...
Erê birakoo, em mirin...
Teyrên demsalî diketan ser cendekên me...
Xalxalok diperpitîn ber nigê me...
Xecîcok xwar bûbûn ber serê me...
Erê birakoo, em mirin...
Kirasê mirinê bêreng bû...
Axa sar heftreng bû...
Erê birakoo, em mirin...
Evdile Koçer
evdilekocer@yahoo.com
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Çend Etîketên Nivîsan
aştî
ax
belediye
berlîn
bindest
CIA
çalakî
çepo
çîrok
derî
dirû
evdile
ezbenî
festîval
fîlm
Freud
gewez
heval
koçer
komplo
kurdî
kurmancî
mirin
MOSSAD
mûzîk
neteweyî
pêlava birîndar govendistan çîrok mirin koçername
pirtûk
polîs dayîk pêlava birîndar çîrok wêne rapor çalakî
serdest
Sigmund
şer
tiral
tirkî
welatparêz
welatparêz tirkî ezbenî şer aştî
yekmal
ziman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder